ภิกษุนั้น ไม่มีฤทธิ์หรืออานุภาพ ที่จะบันดาลว่า
จิตของเรา จงหลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่มีอุปาทานในวันนี้ หรือพรุ่งนี้ หรือมะรืนนี้ ดังนี้ได้เลยที่แท้ ย่อมมีเวลาที่เหมาะสม เมื่อภิกษุนั้นปฏิบัติไปแม้ในศีลอันยิ่ง ปฏิบัติไปแม้ในจิตอันยิ่ง และปฏิบัติไปแม้ในปัญญาอันยิ่ง
จิตก็จะหลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่มีอุปาทานได้เอง
ตามรอยธรรม, ฉบับ ๑ ว่าด้วย ตั้งหน้าทำก็แล้วกัน, หน้าที่ ๑๑๓ – ๑๑๔