พระตถาคตเกิดขึ้นเพื่อความสุขของโลก

พราหมณ์เอย !  มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง
กลางคืนแท้ ๆ  ก็เข้าใจ ไปว่ากลางวัน   กลางวันแท้ ๆ  ก็เข้าใจไปว่ากลางคืน.
ข้อนี้  เรากล่าวว่า เป็นเพราะสมณพราหมณ์เหล่านั้น  เป็น  ผู้อยู่ด้วยความหลง.
พราหมณ์เอย ! ส่วนเราตถาคต ย่อมเข้าใจกลางคืนเป็นกลางคืน กลางวันเป็นกลางวัน.

พราหมณ์เอย ! เมื่อใครจะเรียกผู้ใดให้เป็นการถูกต้องว่า เป็นสัตว์
ผู้มีความไม่หลงอยู่เป็นปรกติ  และเกิดขึ้นเพื่อความเกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก
เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก  เพื่ออนุเคราะห์โลก,   เพื่อประโยชน์  เพื่อความเกื้อกูล
เพื่อความสุข ของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายแล้ว;
เขาเมื่อจะเรียก ให้ถูกต้องเช่นนั้น  พึงเรียกเราตถาคตนี้แล  ว่าเป็นสัตว์ผู้มีความไม่หลงอยู่เป็นปรกติ
เกิดขึ้นเพื่อความเกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก  เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์โลก,
เพื่อประโยชน์  เพื่อความเกื้อกูล  เพื่อความสุข ของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.

พุทธประวัติจากพระโอษฐ์
ภาคนำ ข้อความให้เกิดความสนใจในพุทธประวัติ หน้าที่ ๑๐/๖๑๔