ภิกษุทั้งหลาย !
ภิกษุเหล่าใดยังเป็นเสขะ ยังไม่ลุถึงธรรมที่ต้องประสงค์แห่งใจ ปรารถนาอยู่ซึ่งโยคเขมธรรมอันไม่มีอะไรยิ่งกว่า
ภิกษุเหล่านั้น เมื่อเจริญแล้ว ทำให้มากแล้วซึ่ง อานาปานสติสมาธิ ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย.
มหาวาร. สํ. ๑๙/๔๑๓/๑๓๖๖-๖๗.