ความประสพด้วยสิ่งไม่เป็นที่รัก

ภิกษุ ท. !    ความประสพด้วยสิ่งไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์  เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุ ท. !    รูป   เสียง   กลิ่น   รส   โผฏฐัพพะ   เหล่าใด  ในโลกนี้  ที่ไม่น่าปรารถนา
ไม่น่ารักใคร่   ไม่น่าพอใจ   มีแก่ผู้นั้น   หรือว่า  ชนเหล่าใด  เป็นผู้ไม่หวังประโยชน์
ไม่หวังความเกื้อกูล ไม่หวังความผาสุก ไม่หวังความเกษมจากเครื่องผูกรัด    ต่อเขา,
การต้องไปด้วยกัน การต้องมาด้วยกัน การต้องอยู่ร่วมกัน ความระคนกันกับด้วยอารมณ์หรือบุคคลเหล่านั้น ;
นี้   เรียกว่าความประสพด้วยสิ่งไม่เป็นที่รัก  เป็นทุกข์.
– มหา. ที. ๑๐/๓๔๒/๒๙๕.

อริยสัจจากพระโอษฐ์ ๑
ภาค ๑ ว่าด้วย ทุกขอริยสัจ ความจริงอันประเสริฐคือทุกข์ หน้าที่ ๑๕๑/๘๑๗